Aanbeveling van de Commissie
van 6 december 2012
over agressieve fiscale planning
(2012/772/EU)
DE EUROPESE COMMISSIE,
Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 292,
Overwegende hetgeen volgt:
(1) Landen in de hele wereld kwalificeren fiscale planning van oudsher als een rechtmatige praktijk. In de loop der tijd zijn de fiscale planningstructuren echter steeds verfijnder geworden. Ze strekken zich uit over verschillende jurisdicties en verschuiven belastbare winsten in de praktijk naar staten met gunstige belastingregelingen. Een essentieel kenmerk van de betreffende praktijken is dat zij de verschuldigdheid van de belasting verminderen via strikt wettelijke regelingen, die niettemin indruisen tegen de geest van de wet.
(2) Agressieve fiscale planning houdt in dat wordt geprofiteerd van de technische details van een belastingsysteem of van incongruenties tussen twee of meer belastingsystemen met als doel de verschuldigdheid van belasting te verminderen. Agressieve fiscale planning kan veel verschillende vormen aannemen en onder meer leiden tot dubbele aftrek (hetzelfde verlies wordt zowel in de bronstaat als in de woonstaat afgetrokken) en dubbele niet-heffing (inkomen dat in de bronstaat niet wordt belast, wordt in de woonstaat vrijgesteld).
(3) Ondanks belangrijke inspanningen ondervinden lidstaten problemen om hun nationale belastinggrondslagen te beschermen tegen uitholling door agressieve fiscale planning. De nationale bepalingen zijn vaak niet erg effectief op dit gebied, vooral door de grensoverschrijdende dimensie van veel fiscale planningstructuren en de toegenomen mobiliteit van kapitaal en personen.
(4) Met het oog op een betere werking van de interne markt is het noodzakelijk alle lidstaten aan te moedigen dezelfde algemene aanpak te volgen ten aanzien van agressieve fiscale planning, hetgeen zou helpen om bestaande verstoringen te beperken.
(5) Hiertoe is het nodig situaties aan te pakken waarbij een belastingplichtige fiscale voordelen geniet door zijn belastingzaken zodanig vorm te geven dat inkomsten door geen enkele van de betrokken fiscale jurisdicties wordt belast (dubbele niet-heffing). Als dergelijke situaties voortduren, kan dit leiden tot kunstmatige kapitaalstromen en verrichtingen van belastingplichtigen in de interne markt waardoor de goede werking van die markt wordt geschaad en de belastinggrondslagen van de lidstaten worden uitgehold.
(6) In 2012 hield de Commissie een openbare raadpleging over dubbele niet-heffing in de interne markt. Aangezien het niet mogelijk is één enkele oplossing te bieden voor alle kwesties die in die raadpleging aan bod zijn gekomen, is het wenselijk om als eerste stap het probleem aan te pakken dat verband houdt met bepaalde veelgebruikte fiscale planningstructuren waarmee wordt geprofiteerd van incongruenties tussen twee of meer belastingsystemen, veelal met dubbele niet-heffing tot gevolg.
(7) Staten verplichten zich er in hun verdragen ter voorkoming van dubbele belasting vaak toe bepaalde bestanddelen van het inkomen niet te belasten. Hierbij houden zij mogelijkerwijs geen rekening met de vraag of dergelijke bestanddelen onderworpen zijn aan belasting in de andere partij bij dat verdrag, en aldus of er een risico van dubbele niet-heffing bestaat. Een dergelijk risico kan ook voorkomen als de lidstaten unilateraal bestanddelen van buitenlands inkomen vrijstellen, ongeacht of deze onderworpen zijn aan belasting in de bronstaat. Het is zaak in deze aanbeveling beide situaties aan te pakken.
(8) Aangezien fiscale planningstructuren steeds gesofisticeerder worden en de nationale wetgevers vaak te weinig tijd hebben om te reageren, zijn specifieke antimisbruikmaatregelen vaak ontoereikend om gelijke tred te houden met nieuwe structuren van agressieve fiscale planning. Dergelijke structuren kunnen de nationale belastinginkomsten en de werking van de interne markt schade toebrengen. Daarom is het wenselijk de lidstaten aan te bevelen een gemeenschappelijke algemene antimisbruikregel in te voeren waarmee tevens de complexiteit van veel verschillende regels wordt voorkomen. In dit verband moet rekening worden gehouden met de beperkingen die het recht van de Unie oplegt aan de antimisbruikregels.
(9) Om de autonome werking van bestaande rechtshandelingen van de Unie op dit gebied te behouden, geldt deze aanbeveling niet binnen het toepassingsgebied van Richtlijn 2009/133/EG van de Raad [1], Richtlijn 2011/96/EU van de Raad [2] en Richtlijn 2003/49/EG van de Raad [3]. Momenteel wordt met het oog op de tenuitvoerlegging van de beginselen die aan deze aanbeveling ten grondslag liggen, een herziening van deze richtlijnen overwogen,
HEEFT DE VOLGENDE AANBEVELING VASTGESTELD:
